De stichting Eén en Ander heeft weer een voorzitter. Na een kort stadhouderloos tijdperk herkoos het bestuur bij acclamatie aftredend voorzitter Gert Jan Verhoog tijdens de algemene beschouwingen, gehouden op het eiland Texel. Het bestuur lauwerde de voorzitter als dank voor bewezen diensten met een onderscheiding: een blauw-witte sjerp met de stichtingsversierselen.
Ook bij acclamatie herkozen werd lid Juriaan Simonis. De stichtingsbestuurders maakten daarmee zonder omhaal van wegen duidelijk dat ze zijn richtinggevende inzichten de komende jaren niet willen en kunnen missen. Bestuurslid Rijk Wloestic treedt terug, maar blijft wel verbonden aan de mr. R.A. Gonsalvesprijs, de nationale innovatieprijs voor de rechtshandhaving; het bestuur gaat de komende periode op zoek naar een vervanger.
De stichting bestaat vijf jaar. Daarmee was de bijeenkomst in Den Burg tevens het eerste lustrum van de stichting. Het lid gaf daarom in een korte lustrumrede zijn visie op heden, verleden en toekomst van de stichting. Twee beelden kwamen daarbij op. Het eerste beeld van het lid was afkomstig uit een documentaire, gewijd aan de Poolse regering in ballingschap in de jaren dertig. In een villa in Bloomsbury waren beverige oude heren druk doende met toekomstcenario’s voor de tijd dat de communisten het veld zouden ruimen. Zij onderhielden daartoe onder meer virtuele diplomatieke betrekkingen.
Dit beeld, betrokken op de stichting, schetst, aldus het lid, een “Bronbeek van wereldverbeteraars, terwijl buiten de wereld voort raast”. Maar dit beeld doet geen recht aan de stichting. “Het bestuur komt wel degelijk buiten de deur en ontplooit concrete activiteiten.”
Beeld 2 toonde zich aan het lid gedurende zijn treinreis naar Alkmaar, voorafgaand aan de beschouwingen. Een heer hield voerde een in volume en intimiteit steeds toenemend mobiel telefoongesprek. Op enig moment was het genoeg: verschillende mensen in de wagon stonden tegelijkertijd op om er iets van te zeggen. De man realiseerde zich te ver te zijn gegaan, verontschuldigde zich en sloot het gesprek af. Daarop ging iedereen weer rustig zijn gang, en de luidruchtige knoopte een praatje aan met de overbuurvrouw.
Dit, constateerde het lid, is nu een stichting Eén en Ander-moment. Als de inspanningen der stichting – zoals de recente ‘Ode aan de loketbediende’ - ertoe bijdragen dat mensen zo met elkaar bezig zijn, dan doen we het goed. Het uiteindelijke beeld van de stichting dat zich na vijf jaar aan de toeschouwer toont, is dat van “een briljante, ietwat onbeholpen en soms wat naïeve tiener die de toekomst nog voor zich heeft”.
Voor 2009 zullen veel van de activiteiten van de stichting in het teken staan van het zo actuele thema ‘vertrouwen’.
Comments